من هم پیرو حق شدم...

روزی روزگاری من بودم و کلی توهم کلی حس کمال کلی..

اما شاید تلنگری بود او که باید می بود...

او که آمد و ای کاش زودتر می آمد...

حقیقت را می دیدم و افسوس چه بی توجه از کنارش می گذشتم

حقیقت را می دیدم و افسوس که با چشمان بسته و پر از تعصبم به آن نور نگاه می کردم

و افسوس...

و هم چنان غرق آن بودم..

به قول مولانا در روز بر انکار آفتاب بودم

در حالی که نور در چشمانم جا میگرفت

وجودش را انکار کردم افسوس و افسوس...
اما آن تلنگر او که کاش زودتر می امد...

چشمان را باز کرد

شستم چشمانم را با آب پاک حقیقت

شستم خودم را از تعصب

از روح بسته

و اکنون که به ماه آن بزرگ نزدیک است

من گویا گم شده ام را یافتم

گویا دیدم که او و راهش حق اند

می خواهم امروز نمازم را با وجودم و روحم بخوانم

و او را که همه از او هستند شکر کنم

و پیشانیم را بر خاکی گذارم

که بوی خون پاک خوب او را می دهد

و بگویم خدایا شکرت

که من را هم

پیرو کردی

آری من هم پیرو حق شدم...