نیمکت های آبی خالی دانشگاه من سلام
دلم گرفته...شما که از پچ پچ ها و حرف ها و اشک ها و خنده هایی خبر دارید...
شما که تکیه گاه یه شکسته دل شاید یه خسته دل میشید...
رنگتون و خلوتتون اونقدر نابه که وسوسه نشستن رو با خودتون دارید...
نیمکت هایه تنهایی...نیمکت های گناهکار...
قصه من رو شما خودتون خوب میدونید...
نیمکت هایه روزهای دلتنگی و بی قراری...اجازه نشستن با دله ما نیست...
جایی که دوست داشتن هم خلافه شرعه...
نشستن رویه شما و فکر کردن به دوست داشتن هم انگار گناهه...
میدونم شما هم از این همه شعار خسته شدید...
آزادی.اسلامی.حقوق مثلا بشر...
نیمکت های همیشه بی خاطره از دله خوش...
شما باید همیشه خالی بمونید...دله من درمانده تر از خاطره هایه آفتاب خوردن شماست...
نیمکت ها میدونم به ما میخندید...به سکوتمون...به این که مثلا انسانیم...خنده از دلسوزیه میدونم
نیمکت ها همیشه خالی بمونید رنگه آبی شما هم یه روز بی رنگ میشه از زور آفتاب داغ...بارونه مثلا لطیف...و چشمایه پر از وسوسه...
شما باید خالی بمونید چون خودتون بهتر میدونید شما رو گذاشتن فقط برای وسوسه...
اینجا دوست داشتن هم خلاف شرعه...و دیدن که وای ی ی ی...گناهه کبیره...
نیکمت های خالیه به رنگه آبی...
سلام آقای پزشکی من از دانشجوهای دانشگام اتفاقی وارد سایتتون شدم خواستم بگم واقعا خسته نباشید خیلی وبلاگتون عالی بود راستی مشخصه خیلی مهربونتونو دوست دارین امیدوارم اگه بدستش آوردین مثل مروارید ازش نگهداری کنید اگه نه انشااله به آرزوتون برسین
مرسی از لطف شما باز هم به وبلاگ ما سر بزنید موفق باشید
من هم یه روزی وسوسه ی نشستن رو این نیمکتا رو داشتم...اما...حتی این وسوسه رو هم ازم گرفتن....حالا اگرم بخام رو این نیمکتا بشینم دیگه کسی نیس که بخاد به حرفام گوش بده..عشقمو ازم گرفتن...داستان غم انگیزیه...اما امیدوارم شما به عشقتون برسی...اگه رسیدید دعا برای من یادتون نره
M_45
زندگی باید کرد دوست من من واستون آرزویه بهترین ها رو دارم