به گزارش سرویس دانش و فناوری برنا، منجمان پس از یک صد سال مطالعه روی گونههای مختلف ابرنواختر، موفق به کشف گونه جدیدی از آنها شدند.
ابرنواختر به انفجار ستارهای میگویند که پرانرژیتر از یک نواَختر باشد. این پدیده زمانی رخ میدهد که ستارههای عظیم که حداقل 10 برابر بزرگتر از حجم خورشید هستند، به پایان زندگی خود رسیده و منفجر میشوند.
بر اساس گزارش نشنال جئوگرافی، اخیراً منجمان با استفاده از تلسکوپ ساموئل اوشین، 6 ابرنواختر درخشان رصد کردهاند که غیر معمول به نظر میرسند.
ابرنواخترها بر پایه نحوه تشکیل به 2 دسته کلی تقسیم میشوند. گونه اول ابرنواخترها از یک ستاره دوتایی به وجود میآیند. در این نوع ابرنواخترها، یکی از ستارگان که کوتوله سفید و بسیار چگال است، بر اثر جذب مواد ستاره دیگر به افزایش جرم دچار میشود. ابرنواخترهایی از این دست را میتوان اغلب در ستارههای کهن سال جستجو کرد.
گونه دوم ابرنواخترها، مربوط به ستارگانی با جرم بیشتر است که به شکل طبیعی اتفاق میافتد. اساس کار در هر 2 نوع ابرنواختر یکسان است و در مراحل تحول و انفجار تفاوتی نمیکنند.
اما 6 گونه جدید کشف شده در هیچ یک از دستههای قبلی قرار نمیگیرند. نه تنها انتشار اشعه ماورابتفش گونههای جدید بسیار زیاد است، بلکه بسیار درخشانتر نیز هستند.
این ستارهها برای رسیدن به نقطه اوج درخشانی، یک یا 2 ماه زمان نیاز دارند در حالیکه یک ابرنواختر طبیعی 17 روز زمان نیاز دارد. همچنین این ستارهها خیلی سریعتر از حالت طبیعی روشنایی خود را از دست میدهند.
www.thphysics.com