فیزیکدانان در حال حاضر اکتشافات جدید را پدیده‌های غیرمنتظره می‌نامند، اما اطلاعات خام بدست آمده از دو آزمایشی که در برخورددهنده بزرگ هادرون انجام گرفته نشانه‌هایی از پدیده‌ای غیرعادی را در خود دارند و این پدیده غیرعادی می‌تواند یکی از گریزپاترین ذرات در علم فیزیک باشد....
بر اساس این گزارش؛ هر دو ردیاب اطلس و سی ام اس در حال رصد رویدادهای
متعددی در طیف جرم سخت 130تا150 گیگا الکترون ولت هستند. اطلاعات بدست آمده
فاصله زیادی از قطعیت در نتیجه آزمایش‌ها دارند اما فیزیکدانان بر این
باورند این نشانه‌ها می‌توانند اولین نشانه‌ها از وجود «بوزون هیگز» باشند،
ذراتی که گفته می‌شود عامل ایجاد جرم در ذرات هستند.
نتایج این آزمایش‌ها روز 22جولای 2011 در کنفرانس فیزیک پُرانرژی اروپا در
«گرونوبل» فرانسه ارائه شدند. فیزیکدانانی که با این آزمایش آشنایی داشتند،
هشدار دادند که این اطلاعات جدید تا کشف یک پدیده جدید فاصله زیادی دارند و
می‌توان آنها را بیم و امیدی در علم فیزیک توصیف کرد.
در تعقیب «بوزون هیگز»
از زمانی‌که وجود این ذرات در سال1964م، پیش‌بینی شد، «بوزون هیگز» یکی از
تحت تعقیب‌ترین ذرات در جهان فیزیک بوده است. این ذره بخشی از مکانیزیمی
است که در تمامی ذرات جرم ایجاد کرده است. مدل استاندارد فیزیک ذره‌ای که
با دقتی بالا مورد بررسی قرار گرفته نیز برای یکپارچه کردن نیروهای اتمی و
نیروهای الکترومغناطیسی که فروپاشی اتمی را متعادل ساخته و نور، مغناطیس و
الکتریسیته را کنترل می‌کنند، به پدیده‌ای مانند هیگز نیاز دارد.
فیزیکدانان برای تعقیب هیگز، آزمایشگاه عظیم هادرون را ساختند، حلقه‌ای 27
کیلومتری در لابراتوار فیزیک هسته‌ای اروپا (سرن)، در نزدیکی ژنو که
می‌تواند پروتون‌ها را با سرعتی برابر سرعت نور حرکت داده و آنها را با
یکدیگر برخورد دهد. چنین برخوردی می‌تواند ذرات سنگین‌تری را بوجود آورد که
این ذرات سنگین پس از فروپاشی به جریانی از ذرات سبک‌تر تبدیل شده و توسط
ردیاب‌های عظیمی ردیابی می‌شوند.
به نوشته نیچر؛ این دو ردیاب بزرگ، اطلس و سی ام اس اکنون در حال گزارش
کردن تعداد زیادی از این ذرات سبک‌تر در محدوده 130تا150 گیگا الکترون ولت
هستند که در برابر محدوده‌ای که دانشمندان انتظار یافتن ذرات هیگز را در آن
دارند، بسیار ناچیز بشمار می‌رود.
آمارها بسیار دورتر از نتایج قطعی هستند و احتمال ناپدید شدن این نشانه‌ها
همچنان وجود دارد. به گفته «گوئیدو تونللی» سخنگوی ردیاب سی ام اس باید
بسیار محتاطانه و حساب شده عمل کرد. به گفته وی طی ماه‌های آینده این
ردیابی بر روی نوسانات و نشانه‌های کشف شده تمرکز ویژه‌ای خواهد داشت.
همچنین «فابیولا جیانتونی» سخنگوی ردیاب اطلس نیز با بیان اینکه باید
احتیاط زیادی را در پیش گرفت با سخنان تونللی موافقت کرد و گفته که این
ذرات سبک و کم انرژی بسیار فراوان هستند و تعداد محدودی از نمونه‌های پر
انرژی آنها دیده شده که هر لحظه نیز احتمال ناپدید شدن آنها وجود دارد.
ارتباط هیگز و دابلیو
به گزارش بی‌بی‌سی؛ تعدادی از فیزیکدانان نیز معتقدند حتی در صورتی‌که
فراوانی این ذرات یک نشانه واقعی برشمرده شود، می‌توان آن را به خطاهای
محاسباتی نظری نسبت داد. لازم به ذکر است که چهره این مطالعات طی ماه‌های
آینده به سرعت تغییر پیدا خواهد کرد. ال اچ سی در حال حاضر بسیار موفق عمل
کرده است. دو ردیاب اطلس و سی ام اس ترکیبی از نتایج مطالعات خود را در
نشست ماه آینده «لپتون فوتون» ارائه خواهند کرد و تایید یا رد حضور «بوزون
هیگز» بر اساس اطلاعات جدیدی که بدست آمده‌اند در پائیز و زمستان سال جاری
انجام خواهد گرفت.
ثبت یک رکورد جدید در فضا
علاوه بر یافته‌های دو ردیاب اطلس و سی ام اس که حسابی دانشمندان علم نجوم
را درگیر حل مسائل خود کرده، خبر موفقیت مریخ‌نورد «فرصت» (که قرار بود
تنها 6 ماه فعالیت کند) پس از 7 سال کاوش در سیاره سرخ و رسیدن به رکورد 20
مایل حرکت، شگفتی دانشمندان را در پی داشته است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ناسا؛ این مسافت 50 برابر بیشتر از آن چیزی
است سازندگان این مریخ‌نورد «فرصت» انتظار داشتند و به همین دلیل در مرکز
کنترل این کاوشگر در «پاسادانا» این موفقیت بزرگ جشن گرفته شد. «بیل
نلسون»، رئیس مهندسان ماموریت «فرصت» در خصوص وضعیت این روبات می‌گوید:
«فرصت» در مفصل بازوی روباتیک خود کمی ورم دارد و یک کم چرخ اول سمت راست
آن لنگ می‌زند ولی با وجود این از نظر عملکرد بسیار خوب است. او می‌افزاید:
وقتی می‌گوییم یک روبات 7 سال در مریخ کار کرده مثل این است بگوییم یک
ماشین بر روی زمین 70 سال کار کرده، آن هم به دلیل مشکلاتی که در چرخ جلویی
«فرصت» وجود دارد اغلب این سفر در حرکت وارونه انجام شده است. بیشترین
میزان افزایش این ذرات سبک در فروپاشی ذراتی به نام بوزون دابلیو دیده
شده‌اند، بوزونی که به متعادل‌سازی نیروهای ضعیف اتمی کمک می‌کند و بر اساس
نظریه‌ها، فروپاشی «بوزون هیگز» می‌تواند گاه در غالب یک جفت از بوزون
دابلیو باشد. در هر دو این ردیاب‌ها مقادیر زیادی از جفت‌های بوزن دابلیو
دیده شده اما کنش آنها به اندازه‌ای نبوده که بتوان آنها را بعنوان
نشانه‌ای از وجود «بوزون هیگز» پنداشت. بعلاوه فروپاشی بوزون‌های دابلیو
خود به این معنی است که این ذرات نمی‌توانند حاوی مقادیر کافی از جرم هیگز
باشند.
منبع:www.thphysics.com
خیلی جالب بود
جالبی از خودته!!!!