این مقاله حتما بخوانید...البته اگه به این بحث علاقه دارید زیاد وقتتون نمیگیره و جالبه
ادامه مطلب رو ببینید...
زمانی‌که دانشجویان برای اولین بار مکانیک کوانتومی می‌خوانند، دربارۀ اصل عدم قطعیت هایزنبرگ چیزهایی می‌آموزند؛ بیشتر هم به‌شکلی معرفی می‌شود که گویی راجع به عدم‌قطعیتی ذاتی‌ست که هر دستگاه کوانتومی باید داشته‌باشد. درحالی‌که هایزنبرگ این اصل را به‌عنوان «اثر مشاهده‌گر» تدوین کرده‌است: رابطه‌ای میان دقت اندازه‌گیری و اخلال حاصل از آن؛ مانند وقتی که یک فوتون مکان یک الکترون را اندازه‌گیری می کند. گرچه شکل پیشین به دقت اثبات شده‌است، دیگری کمتر رایج است ـو همان‌طور که اخیرا نشان داده شده‌است- از نظر ریاضی اشتباه می‌باشد. لی رُزما و همکاران از دانشگاه تورنتو، کانادا، در مقاله‌ای در Physical Review Letters، به صورت آزمایش‌گاهی نشان داده‌اند که در واقع یک اندازه‌گیری می‌تواند رابطۀ اصلی دقت-اخلال هایزنبرگ را زیرپا بگذارد.
اگر یک مشاهده‌گر، روی مورد مشاهده‌شده تاثیر بگذارد، چه‌کسی می‌تواند اخلال حاصل از چنین اندازه‌گیری را اندازه بگیرد؟ رزما یک فرآیند به نام اندازه‌گیری کوانتومی «ضعیف» را استفاده می‌کند: اگر کسی بتواند یک دستگاه کوانتومی را به‌وسیلۀ حذف برهم‌کنش‌های ضعیف بررسی کند، می‌توان بدون اخلال یا با اندازۀ اندکی، داده‌هایی درمورد حالت اولیه به‌دست آورد. نویسنده، این دستاورد را برای توصیف دقت و اخلال، در اندازه‌گیری قطبش فوتون‌های در‌هم‌تافته به‌کاربرده است. با مقایسۀ حالت ابتدایی و انتهایی، دریافته‌اند که اخلال ایجاد شدۀ این اندازه‌گیری کمتر از چیزیست که رابطۀ دقت-اخلال هایزنبرگ پیش‌بینی می‌کند.
گرچه اندازه‌گیری‌های رزما اصل هایزنبرگ را به‌عنوان عدم‌قطعیت کوانتومی اساسی دست‌نخورده می‌گذارد، مشکلات کاربردش در دقت اندازه‌گیری‌ها را آشکار می‌کند. این مشاهده‌ها نه‌تنها درجۀ دقتی که می‌توان با روش اندازه‌گیری‌های ضعیف بدان رسید را نشان می‌دهند، بلکه به بررسی بنیان‌های مکانیک کوانتومی نیز کمک می‌کنند.
من که نفهمیدم !
ولی بعضی از لغاتش آشنا به نظر میومد
قربونت با دقتی بیشتر بخونی حله هرچند کلا کوانتوم همینه!!!!